نصب منهول پلی اتیلن

نصب منهول پلی اتیلن

منهول پلی اتیلن یا آدمرو (منهول پلی اتیلن) گودالی است که تأسیسات زیر زمینی (مثل شبکه های فاضلاب، کابلهای مخابراتی وسیستم‌های فاضلاب صنعتی و فاضلاب خانگی و…) را به سطح زمین متصل می کند.  توسط آن امکان دسترسی به این تأسیسات جهت هرگونه عملیات میسر می شود. این گودال باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا امکان حرکت یک انسان درون آن فراهم شود. مهمترین کاربرد منهولها را می‌توان ایجاد ایستگاههای دسترسی به نقاط مختلف شبکه‌های جمع‌آوری و انتقال فاضلاب دانست که امکان بازرسی خطوط، تهویه طبیعی و نیز تعمیر و نگهداری خطوط فاضلاب رو را فراهم می‌آورد.

کف سازی‌

منهول های پلی اتیلنی باید بر روی یک کف محکم و آماده سازی شده برای این کار قرار بگیرند.بعد از گود برداری باید قطعات بزرگ و قلوه سنگ ها از کف ترانشه برداشته شود. سپس کف سازی با استفاده از خاک کلاس ۱ ( مطابق استاندارد ASTM232) که به خوبی تراز و کاملاً کوبیده شده است(تراکم ۹۵%) و با ضخامت حدود ۳۰ سانتی متر انجام پذیرد.

براساس استاندارد بجای این خاک می‌توانیم از یک کف بتنی (درجا و یا پیش ساخته) (Conscre) و با ضخامت حدود ۱۵ سانتی متر استفاده کنیم. در محل هایی که کف محل گود برداری شده ( کف ترانشه) دارای خاک سست و یا سطح تراز آب‌های زیر زمینی بالاتر از کف منهول باشد و یا با خاک اشباع مواجه باشیم می بایست حتما از دال بتنی کف که می تواند به صورت پیش ساخته تهیه شود و و در محل کف ترانشه استقرار یابد، استفاده نمود.

در محل هایی که با خاک بسیار سست و یا محل های دفن زباله مواجه باشیم توصیه این است که مقداری از خاک کف برداشته و با خاک مناسب ابتدا جایگزین شود سپس مراحل فوق انجام پذیرد. این موارد حتماً بایستی با نظر مهندسین و مشاوران انجام پذیرد.

از آنجاییکه انتقال نیروهای ناشی از بارهای مرده و زنده و نیز بارهای فشارنده (Down drag) به سمت پایین و برروی کف منهول اعمال می‌گردند، جهت جلوگیری از نشست خاک، کف منهول می‌بایست تجهیزات لازم برای اینکار در نظر گرفته شده و کف محل استقرار به خوبی آماده سازی شود.

مصالح پر کننده

بر اساس استاندارد ASTM: 759 اطراف منهول تا شعاع یک متر می بایستی خاک با خواص خاک کوبیده شده کلاس ۱ و با ترکم حدود ۹۰% را داشته باشیم. لذا در محل هایی که امکان انجام این کار وجود داشته باشد بایستی پس از کف سازی و اسقرار منهول و تراز کردن آن، خاک پر کننده را به صورت لایه لایه (حدود ۲۰ سانتی متر) به طور مساوی در اطراف منهول می ریزیم و سپس به طور یکنواخت شروع به متراکم سازی نماییم.

بایستی دقت نمایم که این خاک از دیواره منهول شروع وتا دیواره ترانشه ادامه داشته باشد و حتما به صورت یکنواخت و لایه لایه باشد تا باعث انحراف منهول از خط عمود نگردد و این‌کار را تا بالا نزدیک کف محل نصب ادامه می‌یابد.

در محل هایی که امکان بازکردن ترانشه به این میزان وجود نداشته باشد ولی خاک دست نخورده و خواص تقریبی خاک کلاس ۱ با تراکم مورد نظر داشته باشد می توان اطراف منهول را کمتر بازنمود( حدود ۲۰ – ۳۰ سانتی‌متر) و چانچه امکان تراکم دهی خاک وجود نداشته باشد، بایستی از مواد جایگزین که پس از سفت شدن به تراکم مورد نیاز برسد، استفاده نمود.

بر طبق محاسباتی که با کمک نرم افزار ANSYS و به روش شبیه سازی توسط شرکت انجام شده و در جلسات مکرر با کارشناسان شرکت آب و فاضلاب بررسی شده است، نتایج قابل توجهی جهت جایگزین کردن مصالح پر کننده بجای خاک مذکور که براحتی به تراکم مورد نظر رسیده و توانایی تحما بارهای متفاوت را داشته بدست آمده است، یکس از این مواد که توسط انجمن سیمان آمریکا (ACF) معرفی شده است و بسیار نزدیک به بتن کم مایه (مگر) C10 می باشد، CLSM می باشد.

بتن کم مقاومت (CLSM) ماده ای سیمانی و خود جذب است که به عنوان Backfill بجای خاک کوبیده شده مورد استفاده قرار میگیرد. براساس استاندارد CLSM AC-116R به موادی از این نوع اتلاق می شود که مقاومت فشاری ۸٫۳ MPA یا کمتر داشته باشند. اغلب این نوع بتن ها کم مقاومت دارای مقاومت فشاری ۲٫۱ MPA یا کمتر هستند. کاربرد اصلی این متریال به عنوان BACKfill در غیاب خاک کوبیده شده می باشد.

ازآنجا که نیازی به کوبش خاک پیرامونی وجود ندارد، عرض یا اندازه تراشه(Trench) قابل کاهش می باشد.

ترکیب این بتن کم مقاومت شامل آب، سیمان و مواد پرکننده ریز و درشت یا هردو می باشد. اگرچه مواد مورد استفاده در ترکیب این ماده شامل استاندارد CLSM می شود، استفاده از ترکیبات استاندارد جهت ساخت این متریال الزامی نمی باشد. انتخاب مواد ترکیبی براساس در دسترس بودن هزینه و خواص مورد نیاز شامل قدرت، روانی و دانسیته انجام می پذیرد.